Witamy na portalu KPT

2025-11-28

Projekt Cremel 2.0 - sztuczna inteligencja w biznesie i kulturze

Pierwszym głosem w projekcie jest Jolanta Świstak, kierowniczka literacka Teatru „Kubuś”, która wnosi do rozmowy perspektywę głęboko zakorzenioną w kulturze i pracy z najmłodszymi odbiorcami. Jej codzienna działalność pokazuje, że nawet instytucje o silnym charakterze artystycznym coraz częściej sięgają po nowoczesne narzędzia – nie po to, by zastąpić sztukę, ale by ją wspierać. Świstak opowiada o wykorzystywaniu AI do analizy tekstów, usprawniania działań promocyjnych czy tworzenia materiałów edukacyjnych towarzyszących spektaklom. Podkreśla, że technologia może stać się naturalnym elementem teatru, o ile nie zatracimy wrażliwości, której źródłem jest człowiek. Jej głos pokazuje, że granice między sztuką a technologią stają się coraz bardziej płynne, a współczesna kultura zyskuje dzięki narzędziom, które pozwalają docierać do młodej publiczności w sposób nowoczesny, przemyślany i angażujący.

Z kolei Jakub Juszyński, marketer i twórca z Fajnego studia kreatywnego, reprezentuje podejście typowe dla branży komunikacji wizualnej i strategii marketingowych. Jego doświadczenie pokazuje, jak ogromny wpływ na codzienną pracę mają narzędzia generatywne oraz analityczne. Juszyński opowiada nie tylko o możliwości szybszego przygotowywania treści czy tworzenia konceptów kreatywnych, lecz także o tym, jak AI wspiera proces strategiczny: od analizy rynku, przez badania grupy docelowej, aż po precyzyjne dopasowywanie komunikacji. Zwraca uwagę, że narzędzia nie zastąpią intuicji i kreatywnego myślenia – tych elementów, które tworzą unikalny charakter marki. Uważa jednak, że umiejętne wykorzystanie sztucznej inteligencji może wynieść komunikację na zupełnie nowy poziom efektywności i jakości, oszczędzając czas, który można przeznaczyć na prawdziwie twórcze działania.

W zupełnie innym kontekście o AI opowiada Jakub Czaplarski, zastępca dyrektora Muzeum Zabawek i Zabawy. Jego perspektywa dotyczy przede wszystkim zarządzania, rozwoju instytucji i budowania długofalowych strategii w kulturze. Czaplarski podkreśla, że muzea – tradycyjnie kojarzone z historią, archiwami i wystawami – mogą z powodzeniem korzystać z technologii do optymalizacji procesów i pozyskiwania funduszy. Opowiada o wykorzystaniu sztucznej inteligencji do analizowania danych dotyczących odwiedzających, tworzenia bardziej atrakcyjnych opisów edukacyjnych czy projektowania wystaw, które odpowiadają na potrzeby współczesnych odbiorców. Jako posiadacz certyfikatu Google dotyczącego zastosowania AI w rozwoju firm, Czaplarski umiejętnie łączy wiedzę z obszaru nowych technologii z realiami instytucji kultury. Pokazuje, że nawet miejsca o długiej tradycji mogą rozwijać się dzięki narzędziom, które pomagają lepiej rozumieć odbiorców i planować działania w oparciu o dane.

O roli sztucznej inteligencji w twórczości artystycznej mówi Jakub Święcicki, wykładowca i projektant tekstyliów w Instytucue Dizajnu w Kielcach. Jego głos w projekcie wprowadza wątek zderzenia technologii z pracą manualną, rzemieślniczą i eksperymentalną. Święcicki opowiada o AI jako narzędziu wspierającym proces poszukiwań wizualnych – inspirującym projektantów do tworzenia nowych wzorów, testowania koncepcji czy eksplorowania nieoczywistych rozwiązań kolorystycznych. Jednocześnie podkreśla konieczność etycznego podejścia do wykorzystania algorytmów, szczególnie w kontekście praw autorskich, wrażliwości i odpowiedzialności projektanta. Jego perspektywa przypomina, że technologia może być sprzymierzeńcem twórcy, ale tylko wtedy, gdy pozostaje w jego rękach narzędziem, a nie zastępstwem dla ludzkiej wyobraźni.

W dziedzinie identyfikacji wizualnej i projektowania graficznego głos zabiera Aleksandra Nasternak, która w swojej pracy łączy wrażliwość artystyczną z umiejętnością wykorzystywania narzędzi generatywnych. Opowiada o tym, jak AI może przyspieszać proces projektowy, umożliwiać tworzenie wielu wariantów koncepcji, a także inspirować do szukania nowych form przekazu. Jednocześnie podkreśla, że technologia nie jest w stanie zastąpić człowieka w kluczowych obszarach – takich jak rozumienie marki, jej wartości i relacji z odbiorcami. Nasternak zwraca uwagę na ryzyko utraty autentyczności, jeśli projektant zbyt mocno zaufa algorytmom, a jednocześnie wskazuje, jak duży potencjał tkwi w mądrym łączeniu tradycyjnych metod pracy z nowoczesnymi rozwiązaniami. Jej spojrzenie jest niezwykle aktualne w świecie, w którym generowane obrazy zdominowały social media.

W Projekcie Cremel nie mogło też zabraknąć nauki i historii. dr Barbara Kasprzyk-Dulewicz, muzealniczka i badaczka dziejów XX wieku, wnosi perspektywę humanistyczną, która w kontekście AI często bywa pomijana. Opowiada o możliwościach, jakie technologia daje muzealnikom i naukowcom – od porządkowania zbiorów, przez przygotowywanie treści multimedialnych, aż po tworzenie wystaw opartych na interaktywnych rozwiązaniach. Podkreśla, że narzędzia te mogą usprawniać pracę badawczą, ułatwiać popularyzację wiedzy i zwiększać dostępność materiałów źródłowych. Jej refleksja pokazuje, że sztuczna inteligencja nie musi być przeciwnikiem rzetelnej nauki – wręcz przeciwnie, odpowiednio stosowana może pomóc w jej rozwoju i ułatwić odbiorcom zrozumienie skomplikowanych procesów historycznych.

Cykl wywiadów zamyka Mateusz Zapała, specjalista od kampanii Google i Meta, który od lat obserwuje dynamiczne zmiany w świecie reklamy internetowej. Jego wypowiedzi dotyczą praktycznych aspektów pracy marketera – takich jak automatyzacja kampanii, optymalizacja kosztów, analiza danych czy dopasowywanie treści do odbiorców. Zapała zwraca uwagę, że AI staje się częścią codzienności osób pracujących w digital marketingu, ale jej skuteczność zależy przede wszystkim od wiedzy specjalistów. To człowiek nadaje kierunek działaniom, interpretuje dane i podejmuje decyzje strategiczne, a technologia jedynie wspiera te procesy, czyniąc je szybszymi i bardziej precyzyjnymi.

Wszystkie rozmowy przeprowadzone w ramach Projektu Cremel łączy wspólny motyw: AI nie jest celem samym w sobie, ale środkiem do realizacji zadań, które wcześniej wymagały większych zasobów, czasu i energii. Każda z siedmiu osób pokazuje inny wymiar tej zmiany - od edukacji, przez strategię marketingową, po sztukę, zarządzanie i badania historyczne.

Projekt uświadamia, że sztuczna inteligencja przestała być nowinką technologiczną. Stała się narzędziem, które użyte mądrze może wzmacniać instytucje kultury, wspierać kreatywność, rozwijać biznes i ułatwiać codzienną pracę.

Cremel to przestrzeń spotkania światów: technologii i człowieka. Pokazuje, że przyszłość nie musi polegać na zastępowaniu ludzi algorytmami, lecz na tworzeniu nowych możliwości, które budują jakość działań i otwierają drogę do innowacyjnych rozwiązań.

I to dopiero początek rozmowy, którą chcemy kontynuować.